Op papier heeft Myanmar een groot potentieel.
In theorie heeft Myanmar alle elementen in huis die nodig zijn om een nieuw Aziatisch wonder te creëren. Met een bevolking van 48 miljoen heeft het land een groot potentieel aan op maat gemaakte low-cost werknemers om de arbeidsintensieve productie te trekken welke zal leiden tot een jump-start van inkomensgroei. Natuurlijke hulpbronnen, zoals mineralen en hout, kunnen honderden miljarden aan buitenlandse investeringen opleveren. Met een ligging tussen China en India heeft Myanmar een uitstekende strategische ligging.
Veel landen beschikken over de mogelijkheden om uit te groeien tot een economische grootheid. Het probleem is echter dat weinigen ooit in staat zijn om dit te realiseren. Myanmar lijkt ook te delen in die mislukking.
Myanmar verarmd door gebrek aan bereidheid tot hervormingen.
Al zo’n 50 jaar is Myanmar een van de grote teleurstellingen in Azië. Na de Tweede Wereldoorlog was het land een van de rijkste landen in de regio. Vandaag de dag is Myanmar gezonken tot de armste. Achter de ellende zit een verpletterend verschrikkelijk economisch beleid gestuurd door een militaire dictatuur die van Myanmar een geïsoleerd land hebben gemaakt. Terwijl zijn buren Thailand, Maleisië, Singapore en Indonesië zijn toegetreden tot de gelederen van de economische tijger van Azië wentelt Myanmar zich in armoede bestraft met sancties en verarmd door een gebrek aan bereidheid om politiek en economisch te hervormen.