Yellow shirts willen verkiezingen verstoren.
Drie maanden geleden lanceerde protestleider Suthep van de anti regeringspartij zijn kruistochten tegen de heersende Pheu Thai partij. Aanleiding was een amnestie wetsvoorstel ingediend door de Thaise regering waarbij de in ballingschap verblijvende broer van premier Yingluck, de voor corruptie en machtsmisbruik veroordeelde heer Thaksin, terug kon keren naar Thailand. In werkelijkheid zijn de politieke demonstraties echter een politieke strijd tussen de noordelijke ‘red shirts’ en de ultraroyaliste ‘yellow shirts’, welke een groot deel van Bangkok en de zuidelijke provincies controleren.
De Pheu Thai partij, gesteund door de ‘red shirts’ hebben sinds 2001 elke verkiezing in Thailand gewonnen. Ook de aanstaande verkiezingen van 2 februari zullen naar algemene verwachting een overwinning voor Pheu Thai worden. Om die reden boycotten de anti regeringspartijen de verkiezingen en beweren ze dat oud premier Thaksin de verkiezingsprocedure met geld vergiftigd en dat ze alleen zullen deelnemen nadat het politieke verkiezingssysteem is opgeschoond. Hun verstorende tactiek is erop gericht dat de verkiezingen worden uitgesteld of geannuleerd.
Zijn yellow shirts uit op ingrijpen leger?
De politieke demonstraties in het centrum van Bangkok verlopen overwegend vreedzaam. Toch slaat af en toe de vlam in de pan, met als voorlopige balans negen doden en honderden gewonden. Dit deed premier Yingluck op 21 januari besluiten tot het uitroepen van de noodtoestand voor Bangkok en enkele omliggende provincie delen.
Hoewel de ‘red shirts’ op 2 februari plichtsgetrouw zullen stemmen op de Pheu Thai partij van mevrouw Yingluck zijn ze er momenteel vooral opgericht hoe ze hun regering kunnen beschermen tegen een staatsgreep. Vele ‘red shirts’ zien het leger namelijk als een instrument van de ultraroyaliste ‘yellow shirts’. Er wordt beweerd dat de yellow shirts erop uit zijn dat het leger zal ingrijpen onder het voorwendsel het escaleren van de demonstraties en geweld in Bangkok te stoppen.
Bron: “The Economist”